ศาสนา และศิลปกรรม
อาณาจักรแห่งศิลปกรรม...อาณาจักรสุโขทัย
ศิลปกรรมมักถูกสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการทางจิตวิญญาณ โดยเฉพาะการแสดงออกซึ่งพลังศรัทธา
ดังนั้นศาสนา กับศิลปกรรมจึงส่งเสริมซึ่งกันและกันจนไม่สามารถแยกออกจากกันได้เลย ผู้คนในสมัยสุโขทัย
มีระบบความเชื่อที่อิงกับศาสนาพุทธ ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู และยังรักษาเอกลักษณ์ความเชื่อเรื่อง
"ผี" ซึ่งหมายถึงจิตวิญญาณบริสุทธิ์ เช่น ผีบรรพบุรุษ เป็นความเชื่อดั้งเดิมของผู้คนแถบนี้
ลัทธิทั้งสามหลอมรวมกันจนกลายเป็นวิถีของสุโขทัยอย่างแท้จริง
งานศิลปกรรมทุกแขนงที่สร้างสรรค์ขึ้นในยุคนี้ จึงมีเจตจำนงสำคัญที่จะแสดงออกถึงความเชื่อถือศรัทธาดังกล่าว
ไม่ว่าจะเป็นสถาปัตยกรรม ประติมากรรม วรรณกรรม จิตรกรรม ตลอดจนงานประณีตศิลป์
คงมีส่วนน้อยเท่านั้นที่สร้างสรรค์ขึ้นด้วยเหตุผลอื่น เช่น การเมือง และเศรษฐกิจ อาทิ
เครื่องถ้วยสังคโลกที่ผลิตขึ้นเพื่อการค้า เป็นต้น

เจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์หรือทรงดอกบัวตูม ณ วัดตระพังเงิน

พระพุทธรูปปางลีลา ณ วัดเชตุพน

พระพุทธรูปปางลีลา ณ วัดตระพังเงิน

พระพุทธรูปปางลีลา ณ สระศรี
ความช่างสังเกต และความสามารถในการปรับตัวของผู้คน
ก่อให้เกิดรูปแบบของงานศิลปกรรมที่บ่มเพาะจนกลายเป็นเอกลักษณ์ สะท้อนตัวตนของ
"อาณาจักรสุโขทัย" ได้อย่างเห็นภาพชัด
จากจากข้อมูลทางประวัติศาสตร์จะพบว่าอาณาจักรสุโขทัยปฏิสัมพันธ์กับดินแดนอื่นๆอยู่เสมอ
ตั้งแต่ก่อนการก่อร่างสร้างเมือง จนกระทั่งถึงยุคเสื่อม ช่างสุโขทัยนำลักษณะของงานช่างต่างถิ่น เช่น เขมร
ล้านนา พุกาม อู่ทอง และลังกา มาผสมผสาน และปรับปรุงให้เข้ากับรสนิยมของตน จนกลายเป็น
"ศิลปะสุโขทัย" ซึ่งเป็นที่เลื่องลือในความงามอันโดดเด่น
จากนั้นจึงส่งผ่านงานศิลปกรรมเหล่านี้ต่อไปให้กับแว่นแคว้นต่างๆ ทั้งร่วมสมัยกัน
และแว่นแคว้นที่เจริญเติบโตในสมัยหลัง
ศิลปกรรมสุโขทัย มีลักษณะเฉพาะตัว อ่อนช้อย พลิ้วไหว ทว่าสงบ เยือกเย็น
สะท้อนมุมมองการใช้ชีวิตของผู้คนในช่วงเวลาแห่งความสุข
ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ได้รับการบริหารจัดการจนสามารถเอื้อประโยชน์อย่างยิ่งแก่การดำรงชีวิต
ขณะเดียวกันอิทธิพลสกุลช่างอื่นๆที่ผสมผสานอย่างลงตัวอยู่ในงานช่างสุโขทัย
ย่อมแสดงให้เห็นการเปิดกว้างทางความคิด และความชาญฉลาดในการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ด้วย
ดังนั้น งานศิลปกรรมจึงช่วยให้เราเข้าใจบริบททางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมในสมัยนั้นๆได้ชัดเจนขึ้น เช่น
การค้นพบเจดีย์ทรงพุ่มข้าวบิณฑ์หรือทรงดอกบัวตูม รวมถึงพระพุทธรูปลีลาในเมืองต่างๆ
ย่อมแสดงให้เห็นเครือข่ายอำนาจของสุโขทัย
ในขณะที่การพบร่องรอยของศิลปกรรมสุโขทัยในงานศิลปกรรมสกุลช่างๆอื่นๆ
ย่อมแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างแว่นแคว้นทั้งสองได้ด้วย
มรดกทางวัฒนธรรมของสุโขทัยที่ถ่ายทอดมาจนถึงปัจจุบัน ย่อมแสดงตัวตนของคนสุโขทัย
และคนไทยจากอดีตจนถึงปัจจุบันได้อย่างเห็นภาพชัด เป็น
"มรดกพระร่วง" ที่ทรงคุณค่าควรแก่การภูมิใจ